ჯაველინა - ახალი სახეობა სანადირო ტროფეების კატალოგში

კატეგორია: გარემოს დაცვა ქვეკატეგორია: ველური ბუნება

ბუნისა და კროკეტის კლუბმა დღეს გამოაცხადა, რომ სანადირო ტროფეების რეესტრში ახალ კატეგორიას ქმნის ჯაველინასთვის (საყელოიანი პეკარი, Pecari tajacu). ეს პირველი ახალი კატეგორიაა 2001 წლის შემდეგ.

რა არის ჯაველინა?

ჯაველინა, იგივე საყელოიანი პეკარი (Pecari tajacu), საშუალო ზომის ძუძუმწოვარია, რომელიც გარეულ ღორს წააგავს, თუმცა სინამდვილეში ცალკე ოჯახს, Tayassuidae-ს მიეკუთვნება. ჯაველინას სამშობლო ამერიკაა და ძირითადად გავრცელებულია აშშ-ს სამხრეთ-დასავლეთში, ცენტრალურ და სამხრეთ ამერიკაში. ეს ცხოველები გამოირჩევიან შემდეგი მახასიათებლებით:

გარეგნობა: ჯაველინას უხეში, ჯაგარივით ბეწვი აქვს, რომელიც ძირითადად მუქი ნაცრისფერია, მხრებზე კი უფრო ღია, „საყელოს“ მსგავსი ზოლი გასდევს. ზრდასრული ჯაველინა 35-დან 55 ფუნტამდე იწონის და მხრებში დაახლოებით 20 ინჩის სიმაღლისაა.

კვება: ისინი ყოვლისმჭამელები არიან, მაგრამ მათი რაციონი ძირითადად კაქტუსებისგან, ფესვებისგან, ხილისა და თესლებისგან შედგება. ისინი ბასრი, ეშვის მსგავსი კბილებით ჭამენ ეკლიან მსხალს, რომელიც მათი ერთ-ერთი საყვარელი საკვებია.

ქცევა: ჯაველინები სოციალური ცხოველები არიან და ხშირად ცხოვრობენ მცირე ჯგუფებად, რომლებსაც „ოჯახები“ ეწოდებათ და ჩვეულებრივ 6-დან 12-მდე წევრს მოიცავს. ისინი კომუნიკაციას ღრენით, ყეფითა და ზურგზე მდებარე ჯირკვლებიდან გამოყოფილი მუშკის სუნით ამყარებენ.

ჰაბიტატი: ჯაველინები ადვილად ეგუებიან გარემოს და შეუძლიათ აყვავდნენ სხვადასხვა ჰაბიტატში, უდაბნოებიდან და ბუჩქნარებიდან ტროპიკულ ტყეებამდე. მიუხედავად იმისა, რომ აგრესიულები არ არიან, ჯაველინებს შეუძლიათ თავი დაიცვან ბასრი კბილებით, თუ საფრთხეს იგრძნობენ. ეს უნიკალური არსებები აშშ-ს სამხრეთ-დასავლეთის ლანდშაფტის საკულტო ნაწილია და ხშირად იპყრობენ ადგილობრივებისა და ვიზიტორების ცნობისმოყვარეობას.

წინადადება

ჯაველინასთვის სანადირო ტროფეების ახალი კატეგორიის შექმნის წინადადება ბუნისა და კროკეტის კლუბის სანადირო ტროფეების კომიტეტს წარუდგინა სამუშაო ჯგუფმა, რომელიც შედგებოდა ტეხასის, ნიუ-მექსიკოს, არიზონასა და მექსიკის ველური ბუნების მენეჯერებისგან, ასევე სანადირო კონსერვაციის სხვა ჯგუფებისგან. გასულ კვირას კომიტეტმა წინადადებას ერთხმად მისცა ხმა კლუბის ყოველწლიურ შეხვედრაზე შარლოტში, ჩრდილოეთ კაროლინაში. ეს ხმა პირველი ნაბიჯია პროცესში, რომელსაც ახლა დასჭირდება გაზომვის კონკრეტული პროტოკოლების შექმნა და მინიმალური ქულების დადგენა.

„ჯაველინას, როგორც ტროფეული სახეობის დამატების გადაწყვეტილება წლების განმავლობაში მზადდებოდა და ასახავს არა მხოლოდ მონადირეებსა და ველური ბუნების მენეჯერებში ამ სახეობის მიმართ მზარდ ინტერესს, არამედ შეუძლია კონსერვაციის სარგებელი მოუტანოს ჯაველინას და იმ ადგილებს, სადაც ის ცხოვრობს“, - ამბობს მაიკ ოპიცი, კლუბის სანადირო ტროფეების კომიტეტის თავმჯდომარე.

ბუნისა და კროკეტის კლუბი ჩრდილოეთ ამერიკის მსხვილ ნადირს 1895 წლიდან ზომავს. ჩანაწერების პროგრამის თავდაპირველი ხედვა იყო იმის დოკუმენტირება, რაც ქვეყანაში გადაშენების პირას მყოფი მსხვილი ნადირი ეგონათ. სანადირო ტროფეების ჩანაწერების წიგნი, „ჩრდილოეთ ამერიკის მსხვილი ნადირის ჩანაწერები“, პირველად 1932 წელს გამოიცა და ემსახურება მონადირეების მიერ მოპოვებული და ნაპოვნი ტროფეების შესახებ ბიოლოგიური, მოპოვების და ადგილმდებარეობის მონაცემების სასიცოცხლო ჩანაწერს, რომელიც დაფუძნებულია პრინციპზე, რომ ზრდასრული, მამრობითი სქესის ნიმუშების არსებობა მთლიანი პოპულაციისა და ჰაბიტატის ჯანმრთელობის მაჩვენებელია. მიუხედავად იმისა, რომ ხშირად არასწორად ესმით, „ტროფეის“ ეს ხედვა არ არის მონადირის წარმატების აღნიშვნა, არამედ კონსერვაციის ძალისხმევისა და შერჩევითი ნადირობის წარმატება, რაც იწვევს ლანდშაფტში უფრო დიდი, ხანდაზმული ცხოველების არსებობას.

წინადადების შესავალში უწყებები წერდნენ: „საყელოიანი პეკარი (Pecari tajacu), რომელიც ადგილობრივად ჯაველინას სახელითაც არის ცნობილი, მნიშვნელოვანი მსხვილი სანადირო ცხოველია აშშ-ს სამხრეთ-დასავლეთსა და მექსიკაში. ისინი იმართება სხვა მსხვილ სანადირო სახეობებთან ერთად, მათ შორის მოთხოვნებით, რომ მონადირეებმა დაიცვან ყველა რეგულაცია ცხოველზე ნადირობისას ყველა იურისდიქციაში. ეს არის პირველი ნაბიჯი ცხოველის „სამართლიანი დევნის“ ეთიკის ქვეშ მოქცევაში; კონცეფცია, რომელიც ბუნისა და კროკეტის კლუბიდან წარმოიშვა. ეს ეთიკა მოითხოვს ლანდშაფტში მსხვილი ნადირის უნიკალური და მრავალფეროვანი სახეობების მიმართ პატივისცემის ამაღლებულ დონეს“.

„ჩვენ ვთავაზობთ ჯაველინას ახალი კატეგორიის შექმნას „ჩრდილოეთ ამერიკის მსხვილი ნადირის ჩანაწერებში“, ჯაველინაზე ნადირობის მზარდი ინტერესის საფუძველზე და ამ უნიკალური ჩრდილოეთ ამერიკული მსხვილი სანადირო სახეობის აღიარებით. მონადირეებს აქვთ სიამაყის გრძნობა, რომ მოიპოვეს „ბუნისა და კროკეტის“ ცხოველი. ეს იწვევს ამ სახეობისა და იმ ლანდშაფტების კონსერვაციის გაზრდილ სურვილს, სადაც ისინი ცხოვრობენ. ამ მხრივ, ბუნისა და კროკეტის კლუბი კონსერვაციის ლიდერია, რადგან მონადირეებს სამართლიანი დევნის მაღალ სტანდარტს უწესებს და აღიარებს ჩრდილოეთ ამერიკის მკვიდრი მსხვილი სანადირო სახეობების უდიდეს და ყველაზე დიდებულ ინდივიდებს“.

კატეგორიის ჩანაწერების პროგრამაში დამატების ზოგადი კრიტერიუმებია: არსებობს ვრცელი გეოგრაფიული არეალები, სადაც შემოთავაზებული კატეგორია გვხვდება, ცხოველები საკმაოდ დიდი რაოდენობით არიან, შეიძლება შესაფერისი საზღვრების გავლება, თამაშის დეპარტამენტი (ები), რომელიც მართავს შემოთავაზებულ კატეგორიას, ემხრობა კატეგორიის შექმნას, სამეცნიერო მტკიცებულება მხარს უჭერს ამ კატეგორიას. ბოლოს ახალი კატეგორია შეიქმნა 23 წლის წინ, როდესაც დაემატა არატიპიური კატეგორიები კოლუმბიური და სიტკას შავკუდა ირმებისთვის, თუმცა ბოლოს ახალი სახეობა დაემატა 1998 წელს, როდესაც კალიფორნიის ტულეს ირემი დაემატა.

„როდესაც მინიმალური ქულების დადგენაზე ვმუშაობთ, ჩვენ ვითანამშრომლებთ შტატებთან და მექსიკასთან, რათა შევიმუშაოთ მინიმუმი, რომელიც ბალანსს დაიცავს აღიარების ღირსეულ ზრდასრულ ნიმუშსა და მისი გავრცელების არეალში ზრდასრული ჯაველინას კარგ წარმომადგენლობას შორის“, - ამბობს კაილ ლერი, ბუნისა და კროკეტის კლუბის სანადირო ტროფეების რეესტრის დირექტორი. „ჩვენ უნდა განვსაზღვროთ, არის თუ არა ტეხასში ზრდასრული ჯაველინა რაოდენობრივად განსხვავებული არიზონაში მყოფი ჯაველინასგან“.

ბუნისა და კროკეტის კლუბის შესახებ

თეოდორ რუზველტის მიერ 1887 წელს დაარსებული ბუნისა და კროკეტის კლუბი ხელს უწყობს ჩრდილოეთ ამერიკაში მსხვილი ნადირისა და ველური ბუნების მეურვეობას და შორსმჭვრეტელ მენეჯმენტს. კლუბი ინარჩუნებს სამართლიანი დევნის სპორტული ოსტატობისა და ჰაბიტატის მართვის უმაღლეს სტანდარტებს. წევრების მიღწევები მოიცავს იელოუსტოუნის გაფართოებასა და დაცვას და გლაციერისა და დენალის ეროვნული პარკების დაარსებას, აშშ-ს სატყეო სამსახურის, ეროვნული პარკების სამსახურისა და ველური ბუნების ეროვნული თავშესაფრის სისტემის დაარსებას, პიტმან-რობერტსონისა და ლეისი აქტების ხელშეწყობას, ფედერალური იხვის მარკის პროგრამის შექმნას და თანამედროვე სანადირო კანონების საფუძვლების შემუშავებას. ბუნისა და კროკეტის კლუბის სათაო ოფისი მდებარეობს მისულაში, მონტანაში. დააწკაპუნეთ აქ, რომ მეტი გაიგოთ ბუნისა და კროკეტის კლუბის შესახებ.