მეფე გრინის ბრძოლის გაგრძელება

უმაღლესი დონის სპორტსმენების უმეტესობა გეტყვით, რომ უზომოდ უყვართ ის თამაში, რომელშიც მონაწილეობენ, ის საქმე, რომელსაც მისდევენ, ის თამაში, რომელიც მათი პროფესიაა და ფულის, საკვებისა და თავშესაფრის წყაროა. თუმცა, მეფე გრინი არასდროს ყოფილა და არც იქნება უმეტესობა.

"სასაცილოა, როდესაც ამბობ, რომ რაღაც გიყვარს, მაგრამ ეს არ არის ის, რაც მე მიყვარს," - განაცხადა 38 წლის გამოცდილმა მებრძოლმა, როდესაც ჰკითხეს შეჯიბრებების გაგრძელების შესახებ და იმის შესახებ, თუ როგორ იყენებს თავის პოზიციას UFC-ში, რათა აჩვენოს მსგავს სიტუაციაში მყოფ ადამიანებს, რომ მათ შეუძლიათ უკეთესი მომავლის შექმნა. "როდესაც რინგზე სხვა პიტბულთან ერთად ხარ ჩაკეტილი და ეს სიკვდილ-სიცოცხლის საკითხია, ეს არ არის ის, რაც შეიძლება გიყვარდეს, მაგრამ ეს მიუთითებს მონდომებაზე: მე მზად ვიყავი ყველაფრისთვის, აბსოლუტურად ყველაფრისთვის, რათა თავი დავაღწიო ფინანსურ სიღატაკეს."

"ეს იყო ის, რაც უნდა გამეკეთებინა და მივხვდი, რომ იმდენად მიჩვეული ვიყავი ბრძოლას და ეს საქმე იმდენად კარგად ვიცოდი, რომ შემეძლო ამით ფულის გამომუშავება. მეგონა, რომ ჭკვიანურად ვიქცეოდი. მაგრამ ეს არის სასტიკი სპორტი, სადაც ყველაფერი შესაძლებელია და შეიძლება ისე არ გამოხვიდე, როგორც შეხვედი."

"უნდა მოგწონდეს ეს, რომ აკეთო, მაგრამ ამავე დროს, იდეა?" - განაგრძო მან და აღიარა, რომ სპორტის ზოგიერთი ელემენტი მოსწონს, როდესაც აიძულებენ განსაზღვროს თავისი ურთიერთობა სპორტთან, რომელშიც ბოლო 18 წელია მონაწილეობს. "თუ უბრალოდ დარბაზში ვართ და ვხალისობთ, ეს მაგარია, მაგრამ როდესაც საუბარია სიკვდილ-სიცოცხლეზე და გაკეტებენ იქ მსოფლიოს საუკეთესოებთან - ყველაზე ძლიერ პიტბულებთან, რომელთა პოვნაც შეუძლიათ - და გეუბნებიან: "შედი იქ და ნახე, თუ გადარჩები?"

გრინი თავს აქნევს და ცხადყოფს, რომ ბოლო ნაწილი არასდროს მოსწონდა.

მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ის შეწყვეტს რინგზე გამოსვლას, რადგან, როგორც ადრე აღვნიშნეთ, ეს ყოველთვის იყო იმაზე ბევრად მეტი, ვიდრე უბრალოდ ოქტაგონში შესვლა კონკურენციისთვის.

დაიბადა სან ბერნარდინოში, კალიფორნია. გრინი ხუთი წლის ასაკში აღმოჩნდა მზრუნველობამოკლებულთა სისტემაში და ერთი სახლიდან მეორეში გადადიოდა. მან იპოვა ჭიდაობა საშუალო სკოლაში, შემდეგ კი შერეული საბრძოლო ხელოვნება, მაგრამ გაუმკლავდა უზარმაზარ დანაკარგს, მათ შორის საყვარელი ბებიის გარდაცვალებას და უმცროსი ძმის სიკვდილს, ისევე როგორც უფროსი ძმის დაჭრას.

მრავალი წლის განმავლობაში მას აფასებდნენ, როგორც პრობლემურ ადამიანს, მაგრამ რეალობა ისაა, რომ გრინი ყოველთვის ცდილობდა თავისი საზოგადოების ამაღლებასა და საკუთარი ხალხის მოვლას, რაც დღემდე მისი მამოძრავებელი ძალაა.

"ეს უდიდეს მნიშვნელობას მანიჭებს," - თქვა მან, როდესაც ჰკითხეს, თუ როგორ გადალახა ყველაფერი, რაც გადაიტანა, რათა ყოფილიყო იმის სიმბოლო, თუ რა არის შესაძლებელი მათთვის, ვინც მსგავს გამოწვევებს აწყდება, იქნება ეს ინლენდ იმპაიერში თუ სხვაგან. "ვაჩვენო ხალხს, რომ შეგიძლია არაფრიდან დაიწყო - 50 სხვადასხვა სახლში ცხოვრება; ადამიანების ნამცეცებით გამოკვება, ქუჩაში ძილი და სხვა - და ამ ყველაფრიდან აქამდე მოსვლა, ეს პატივი და კურთხევაა."

"მე უბრალოდ ვცდილობ დავწერო ისტორია და ვაჩვენო ხალხს, რომ არ დანებდნენ; ჰქონდეთ მონდომება, ჰქონდეთ ნამდვილი გამძლეობა და რომ შეუძლიათ ღრმად ჩაიხედონ საკუთარ თავში გამარჯვებებისა და დამარცხებების დროს."

"მე იმდენი მარცხი განვიცადე - არა მხოლოდ რინგზე, არამედ მის გარეთაც - და მე მაინც ვიბრძვი და არ ვაპირებ გაჩერებას."

გადატანითი მნიშვნელობით, ის არ აპირებს გაჩერებას, მაგრამ პირდაპირი მნიშვნელობით, UFC-ის 26 ბრძოლის ვეტერანმა იცის, რომ ადრე თუ გვიან მოუწევს წასვლა.

ამჟამად, მიზანი, რომელიც მან თავისთვის დაისახა, არ არის ბრძოლების გარკვეული რაოდენობა ან რომელიმე კონკრეტული გამარჯვება, არამედ ბოლოდროინდელი მოწინააღმდეგის მუდმივი ყოფნა.

"ვეკითხებოდი საკუთარ თავს, "როდის ჯანდაბაში ვაპირებ აქედან წასვლას?", მაგრამ შემდეგ დავინახე, რომ ჯიმ მილერს კიდევ ერთი ბრძოლა ჰქონდა და ვიფიქრე: "ეს ბიჭი ჯერ კიდევ აგრძელებს? მე არ შემიძლია წასვლა, სანამ ეს ბიჭი აქ არის!", - თქვა გრინმა სიცილით და სახეზე დიდი ღიმილი გადაეფინა.