"ნიუკასლისთვის თასის მოგება ყველაფერს შეცვლის"

"ნიუკასლ იუნაიტედის" გულშემატკივრები უკვე ძალიან დიდი ხანია ელიან სანატრელ თასს. ბოლო მნიშვნელოვანი ტიტული გუნდმა 1969 წელს მოიპოვა, ხოლო შიდა ჩემპიონატში გამარჯვება 1955 წელს იყო. წარმოუდგენელია, რომ ასეთი მასშტაბის კლუბს ამდენი ხანია არაფერი მოუგია.

იმედი მაქვს, ეს ლოდინი კვირას დასრულდება. გამარჯვების შემთხვევაში, ქალაქში წარმოუდგენელი ზეიმი გაიმართება. მე თვითონაც ვყოფილვარ დამარცხებული გუნდის შემადგენლობაში თასის ფინალებში და ვიცი, რა მძიმეა ეს. მაგრამ, წარმოიდგინეთ, რა მოხდება, თუ "ნიუკასლი" ამჯერად მოიგებს. გულშემატკივრების რეაქცია ყოველგვარ მოლოდინს გადააჭარბებს.

შეიძლება სუბიექტური ვარ, მაგრამ თუ რომელიმე გულშემატკივარს ეკუთვნის თასი, ეს "ნიუკასლის" ფანები არიან. მათი ერთგულება და გუნდის მხარდაჭერა წლების განმავლობაში ფასდაუდებელია. ნიუკასლში ფეხბურთი ცხოვრების ნაწილია. ქუჩაში ყველას შეხვდებით - ბებიებს, ბაბუებს, დედებს, მამებს, ბიჭებს, გოგონებს - ყველას შავ-თეთრი მაისურები აცვია. ეს არის მშრომელი ხალხის ქალაქი, სადაც ფეხბურთი ყველაფერს ნიშნავს. ისინი ათასობით ჩავლენ უემბლიზე, ხოლო დანარჩენები სახლებში უყურებენ და ილოცებენ.

ვიცი, რა არის ფინალში დამარცხებული გუნდის კაპიტნობა და რა მტკივნეულია ეს. წარმომიდგენია, რა ბედნიერი იქნება ბრუნო გიმარაეში, თუ თასს აღმართავს. ამ მომენტს ის მთელი ცხოვრება არ დაივიწყებს. თასის ფინალამდე მისვლა საოცარი გზაა, მაგრამ უემბლი მხოლოდ გამარჯვებულებისთვისაა. დამარცხება იქ ძალიან მძიმეა.

"ნიუკასლმა" ეს რამდენიმე წლის წინ იგრძნო, როდესაც "მანჩესტერ იუნაიტედთან" დამარცხდა. მათ ეს ტკივილი უკვე იციან და აღარ უნდათ მისი განმეორება. ვგრძნობ, რომ ამჯერად კლუბი და გუნდი ფინალს სხვანაირად უდგებიან. ორი წლის წინ ისინი აღფრთოვანებულები იყვნენ უემბლიზე ყოფნით, ახლა კი ცდილობენ, ეს ჩვეულებრივ მოვლენად აქციონ. ყველაფერს ისე აკეთებენ, როგორც ყოველთვის.

მეც ისევე ვნერვიულობ, როგორც ნებისმიერი გულშემატკივარი. ძალიან მინდა, რომ მე და ჩემმა ოჯახმა, ამ კლუბმა ჩემს სიცოცხლეში რამე მოვიგოთ. მე ეს გამოცდილება ფანის, მოთამაშისა და ახლა ისევ ფანის რანგში მაქვს. თუ მოვიგებთ, ყველაზე კარგად მე ვიზეიმებ.

ორი წლის წინ ფინალამდე ფეხბურთელებს ველაპარაკე, მაგრამ არ გამოვიდა, ამიტომ ამჯერად რჩევებს არ მივცემ. გამარჯვებისთვის მხოლოდ თამაში არ კმარა, ფინალში ცოტა იღბალიც გჭირდება, ამიტომ იმედი მაქვს, რომ კვირას იღბალი "ნიუკასლის" მხარეს იქნება. თამაშის მოგება ან წაგება მოედანზე გასვლამდეც შეიძლება.

მიუხედავად იმისა, რომ "ნიუკასლი" ცდილობდა, ყველაფერი ჩვეულებრივად ყოფილიყო, 2023 წელს ასე არ იყო. შესაძლოა, ეს ზეწოლის გამო იყო, ან იმიტომ, რომ ჩემნაირი ხალხი ლაპარაკობდა იმაზე, რომ 70 წელი გავიდა შიდა ჩემპიონატში თასის მოგების გარეშე. ამისგან თავის დაღწევა ძალიან რთულია, მაგრამ იქნებ ახლა ყველაფრის ნორმალიზება სწორი არჩევანია.

და მაინც, კვირას გამარჯვება "ნიუკასლისთვის" ყველაფერს შეცვლის. ედი ჰაუმ თავად შეარჩიოს ადგილი, სადაც მისი ქანდაკება დაიდგმება. ამდენი დიდი მწვრთნელი ცდილობდა კლუბისთვის თასის მოგებას, მაგრამ ვერ შეძლეს. მე ისევ ვესაუბრები ბობ მონკურს, ბოლო კაპიტანს, რომელმაც...