რაფინიას აღორძინება: ფეხბურთიდან წასვლის ზღვრიდან "ოქროს ბურთის" იმედამდე

რაფინიას ისტორია შთამაგონებელი მაგალითია იმისა, თუ როგორ შეუძლია შეუპოვრობასა და თავდაუზოგავ შრომას ადამიანის ბედის შეცვლა. 18 წლის ასაკში, ტრავმის გამო "ავაის" 20-წლამდელთა გუნდიდან გარიცხული, იგი სასოწარკვეთილებაში იყო და ფეხბურთიდან წასვლაზე ფიქრობდა. ბრაზილიის ფაველებიდან ფეხბურთი მისთვის ხსნა იყო, მაგრამ იმ მომენტში ყველაფერი ჩიხში შესული ჩანდა.

გადამწყვეტი აღმოჩნდა დედის მხარდაჭერა, რომელმაც მას დაანახა, რომ დანებება მთელი ცხოვრება ინანებდა. ამ სიტყვებმა რაფინიას მოტივაცია გაუძლიერა. დღეს იგი "ბარსელონას" ერთ-ერთი საკვანძო ფიგურაა, რომელიც გუნდს გოლებითა და თავდადებით ეხმარება.

მისი გზა პორტო ალეგრიდან "ბარსელონას" გასახდელამდე არის ამბავი სიმტკიცეზე, დისციპლინასა და მუდმივ თვითგანვითარებაზე. მისი წარმატება მხოლოდ ნიჭით არ აიხსნება, არამედ მენტალიტეტით, მსხვერპლითა და წარმატების დაუოკებელი წყურვილით.

თუ "ბარსელონა" მოახერხებს ჩემპიონთა ლიგის მოგებას, ეს რაფინიასთვისაც პირადი ტრიუმფი იქნება. გასულ ზაფხულს მას გუნდიდან გაშვებასაც კი უპირებდნენ, რათა "ატლეტიკ ბილბაოდან" ნიკო უილიამსი მოეყვანათ. თუმცა, მან ბენფიკასთან მატჩში დუბლი შეასრულა და გუნდი მეოთხედფინალში გაიყვანა, რითაც კიდევ ერთხელ დაამტკიცა თავისი ფასი.

რაფინია გაიზარდა პორტო ალეგრის ღარიბ უბანში, სადაც ძალადობა და ნარკომანია ჩვეულებრივი მოვლენაა. მან ადრეულ ასაკში გააცნობიერა, რომ ფეხბურთი მისთვის არა მხოლოდ უკეთესი ცხოვრების შანსი, არამედ ერთადერთი გზა იყო. ოჯახის, განსაკუთრებით დედისა და ბიძის მხარდაჭერით, მან ფინანსური სირთულეების მიუხედავად, სპორტში წინსვლა განაგრძო. დედა დაუღალავად მუშაობდა, ოჯახი კი მსხვერპლს იღებდა, რათა მისთვის ბუცები ეყიდათ და ვარჯიშებზე ტრანსპორტირების საფასური გადაეხადათ.

ქუჩაში უფროს ბავშვებთან ფეხშიშველა თამაშმა მას გამძლეობა და ტექნიკური უნარები განუვითარა. თავიდან მას ისეთმა კლუბებმა, როგორიცაა "ინტერნასიონალი" და "გრემიო", უარი უთხრეს, რადგან პროფესიონალური ფეხბურთისთვის ზედმეტად გამხდარი და მსუბუქი ეგონათ. თუმცა, ამ წარუმატებლობებმა მას კონკურენციის სურვილი გაუძლიერა და ყველასთვის რაღაცის დამტკიცებისკენ უბიძგა. საბოლოოდ, მას შანსი მიეცა "ავაიში", სადაც ფიზიკურად გაძლიერდა.

"ავაის" 20-წლამდელთა გუნდში მიღებულმა სერიოზულმა ტრავმამ მას საფეხბურთო მომავალი კითხვის ნიშნის ქვეშ დააყენებინა. გარდამტეხი მომენტი დადგა, როდესაც დედამ შეახსენა, რომ დანებება ნიშნავდა "ნორმალური" სამსახურის პოვნას. ამ მომენტიდან მისი ერთგულება დისციპლინისა და მსხვერპლის მიმართ აბსოლუტური გახდა. მან ფეხბურთს არა მხოლოდ გატაცებად, არამედ უკეთესი ცხოვრების ერთადერთ გზად დაიწყო აღქმა.

ბევრი ბრაზილიელი ვარსკვლავისგან განსხვავებით, რომლებმაც თავი ადგილობრივ კლუბებში გამოიჩინეს, რაფინიას ევროპაში თავიდან მოუწია დამკვიდრება. პორტუგალიაში, ჯერ "ვიტორია გიმარაეშში", შემდეგ კი "სპორტინგში", მან აჩვენა, რომ შეეძლო მცველების მოტყუება და მომენტების შექმნა, ხოლო "რენში" დაამტკიცა, რომ თამაშის შეცვლა შეეძლო. მან დიდი კლუბების ყურადღება მიიპყრო და საბედნიეროდ, მარსელო ბიელსას დააინტერესა, რომელმაც ის "ლიდსში" წაიყვანა და სწრაფად განავითარა.