როგორ შევამციროთ თანამშრომელთა გადინება, თუ წასვლის მიზეზი რევანშია?

რა ხდება მაშინ, როდესაც თანამშრომელი სამსახურიდან მიდის არა იმიტომ, რომ უკეთესი შემოთავაზება აქვს, არამედ უბრალოდ იმიტომ, რომ „ვეღარ უძლებს“? ამ ფენომენს „რევანშისტული წასვლა“ ეწოდება და ბოლო წლებში სულ უფრო მეტ პოპულარობას იძენს. 2000-იანი წლებიდან მოყოლებული, სულ უფრო მეტი ადამიანი ტოვებს სამუშაოს პროტესტის ნიშნად. თუკი ადრე ეკონომიკური კრიზისის შიში და სოციალური სტიგმა აიძულებდა ადამიანებს დარჩენილიყვნენ ტოქსიკურ სამუშაო გარემოში, დღეს სიტუაცია რადიკალურად შეიცვალა.

რატომ არის ეს პრობლემა კომპანიებისთვის? წარმოიდგინეთ: თქვენი თანამშრომელი ერთ დღეს უბრალოდ დგება და მიდის. ყოველგვარი გაფრთხილებისა და მოლაპარაკების გარეშე. ეს არა მხოლოდ ფინანსური დარტყმაა კომპანიისთვის (ახალი თანამშრომლის მოძებნა, გადამზადება და ა.შ.), არამედ სერიოზულ ზიანს აყენებს კომპანიის რეპუტაციასაც. თუმცა, ყველაზე საინტერესო ის არის, რომ ასეთი წასვლები „გადამდებია“. როდესაც ერთი თანამშრომელი მიდის ამ ფორმით, დანარჩენები იწყებენ ფიქრს – „იქნებ, მეც უნდა წავიდე?“

როგორ მოვაგვაროთ ეს პრობლემა? კვლევები აჩვენებს, რომ გამოსავალი მარტივია და ამავდროულად, რთულიც – თანამშრომლებს სჭირდებათ ნამდვილი მიკუთვნებულობის გრძნობა. არა მხოლოდ „კარგი ანაზღაურება“ ან „მშვენიერი ოფისი“, არამედ განცდა, რომ ისინი კომპანიის მართლაც მნიშვნელოვანი ნაწილი არიან.

როგორ მივაღწიოთ ამას? აი, რამდენიმე ძირითადი პრინციპი:

**კომფორტული გარემო – და არა მხოლოდ ფიზიკური**

როდესაც ვამბობთ „კომფორტულ გარემოს“, ხშირად წარმოგვიდგება მყუდრო ოფისი და მოხერხებული სავარძლები. თუმცა, რეალურად, სოციალური კომფორტი გაცილებით მნიშვნელოვანია. თანამშრომლებმა უნდა იცოდნენ, რას მოელიან მათგან, როგორ უნდა შეასრულონ თავიანთი სამუშაო და რა არის მათი როლი გუნდში. ეს განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია კრიზისულ პერიოდებში. როდესაც კომპანია იცვლის კურსს (რაც ხშირად ხდება ეკონომიკური არასტაბილურობის დროს), მთავარია, თანამშრომლებს ჰქონდეთ მკაფიო წარმოდგენა – რა და რატომ იცვლება.

**ძლიერი კავშირები გუნდში**

„ადამიანები არ ტოვებენ სამსახურს, ისინი ტოვებენ ცუდ მენეჯერებს“ – ეს ფრაზა უკვე კლიშედ იქცა, მაგრამ სიმართლეა. კარგი ურთიერთობები კოლეგებთან და ხელმძღვანელობასთან არის ის, რაც ადამიანებს აკავებს კომპანიაში მაშინაც კი, როდესაც სხვა რაღაცები არ მოსწონთ. ეს განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია დისტანციური მუშაობის პირობებში. როდესაც ფიზიკურად ვერ ხედავ კოლეგებს, საჭიროა დამატებითი ძალისხმევა კავშირების შესანარჩუნებლად – რეგულარული ონლაინ შეხვედრები, არაფორმალური საუბრები, ვირტუალური გუნდური აქტივობები.

**წვლილის აღიარება**

წარმოიდგინეთ, რომ მთელი კვირა იმუშავეთ პროექტზე და ვერავინ შეამჩნია. ან, უარესი – ვიღაც სხვამ მიიღო აღიარება თქვენს ნაცვლად. როგორ იგრძნობდით თავს? თანამშრომლების წვლილის აღიარება არ არის უბრალოდ „კარგი პრაქტიკა“ – ეს არის აუცილებლობა. აქ საუბარი არ არის მხოლოდ ბონუსებზე ან პრემიებზე. ხშირად უბრალო „მადლობა, კარგი მუშაობისთვის“ უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ფულადი ჯილდო.

**უსაფრთხო გარემო იდეებისთვის**

როგორ რეაგირებთ, როდესაც თანამშრომელი ახალ იდეას გთავაზობთ? ან როდესაც შეცდომაზე მიგითითებთ? თუ თქვენი პირველი რეაქცია არის თავდაცვა ან კრიტიკა, ეს ნიშნავს, რომ თქვენს გუნდში არ არის ფსიქოლოგიური უსაფრთხოება. თანამშრომლებს უნდა შეეძლოთ თავისუფლად გამოხატონ იდეები და პრობლემები კრიტიკის შიშის გარეშე. ეს არ ნიშნავს, რომ ყველა იდეა უნდა მიიღოთ – უბრალოდ, დიალოგი უნდა იყოს კონსტრუქციული.

**კეთილდღეობაზე ზრუნვა**

სტრესი, გადაღლილობა, სამუშაო-ცხოვრების ბალანსი – ეს ტერმინები უკვე ბანალურად ჟღერს, მაგრამ პრობლემა რეალურია. თანამშრომლები, რომლებიც მუდმივად გადაღლილები არიან, ადრე თუ გვიან მიდიან. გამოსავალი? მოქნილი სამუშაო გრაფიკი, მენტალური ჯანმრთელობის მხარდაჭერა, რეგულარული შესვენებების წახალისება. ეს არ არის „ფუფუნება“ – ეს არის ინვესტიცია თქვენს გუნდში.

„რევანშისტული წასვლა“ არ არის უბრალოდ თანამედროვე ტენდენცია – ეს უფრო ღრმა პრობლემის სიმპტომია. დღევანდელ თანამშრომლებს სურთ მეტი, ვიდრე მხოლოდ კარგი ხელფასი. მათ სურთ იგრძნონ თავი დაფასებულად, პატივცემულად და უსაფრთხოდ. თუ თქვენი კომპანია ვერ უზრუნველყოფს ამას, ნუ გაგიკვირდებათ, როდესაც საუკეთესო თანამშრომლები გაგექცევიან – არა იმიტომ, რომ სხვაგან უკეთესი შემოთავაზება აქვთ, არამედ იმიტომ, რომ აღარ სურთ ტოქსიკურ გარემოში დარჩენა.

და ბოლოს: DEI (მრავალფეროვნება, თანასწორობა, ინკლუზიურობა) არ არის უბრალოდ ფორმალობა თქვენს HR სტრატეგიაში. ეს არის რეალური ცვლილებების დასაწყისი, რომელიც თქვენს კომპანიას გადააქცევს ადგილად, სადაც ადამიანებს ნამდვილად სურთ მუშაობა.