უკრაინელი ჯარისკაცები ფრონტის ხაზიდან სამშვიდობო მოლაპარაკებებს ილუზიად მიიჩნევენ

მოსკოვი დროებით ზავზე საუბრობს, თუმცა ფრონტის ხაზზე რუსული სამხედრო მანქანა შეტევას აგრძელებს. დიპლომატიური მოლაპარაკებები ხანგრძლივი და რთული პროცესია, მაგრამ ბრძოლის ველზე დრო ადამიანის სიცოცხლეში იზომება.

აღმოსავლეთ უკრაინის ერთ-ერთ სამხედრო ჰოსპიტალში დაჭრილები სასწრაფო დახმარების მანქანებით ტალღებად მიჰყავთ. აქ აშკარაა კონტრასტი დიპლომატიურ მოლაპარაკებებსა და სასტიკ ბრძოლებს შორის, სადაც ბომბები და ტყვიები ადამიანის სხეულებს აზიანებს.

ჩვენ ვუყურებთ, როგორ გადაჰყავთ ორი ათეული დაჭრილი უკრაინელი ჯარისკაცი ავტობუსში, რომელიც დნეპროპეტროვსკის ჰოსპიტალში უნდა წაიყვანოს. ზოგიერთი მათგანი დამოუკიდებლად გადაადგილდება, ზოგი კი საკაცით გადაჰყავთ. ავტობუსი აღჭურვილია სამედიცინო აპარატურით, რათა დაჭრილების მდგომარეობა მონიტორინგის ქვეშ იყოს უსწორმასწორო გზებზე სწრაფი გადაადგილების დროს.

ავტობუსში მყოფი ჯარისკაცები შედარებით მსუბუქად არიან დაჭრილები. უმეტესობას ნამსხვრევები აქვს მოხვედრილი. ხშირად ეს არის დრონების შედეგი, რომლებიც დღეს ფრონტის ხაზზე ყველაზე გავრცელებულ და საშიშ იარაღად იქცა.

მათგან, ვისთანაც საუბარი მოვახერხეთ, არავის სჯერა, რომ ეს ომი მალე დასრულდება. ოცდაათი წლის მაქსიმი საკაცით გადაჰყავთ, ვენაში გადასხმის სისტემით, რომელიც ტკივილს უმსუბუქებს სხეულზე არსებული მრავალრიცხოვანი ჭრილობების გამო. მისი თქმით, მას სმენია 30-დღიანი დროებითი ზავის შესახებ, მაგრამ დასძენს: "პუტინი მკვლელია და მკვლელები ასე მარტივად არ თანხმდებიან".

ვოვა, რომელიც იქვე ზის, ამბობს: "არ მჯერა". მისი თქმით, პოკროვსკის მახლობლად, ისინი ყოველდღიურად რუსულ თავდასხმებს აწყდებოდნენ. "ეჭვი მეპარება, რომ რაიმე ზავი იქნება", - გვეუბნება ის.

კიდევ ერთი ჯარისკაცი, სახელად მაქსიმი, ამბობს, რომ ეს მისთვის მეორე დაჭრაა. "არ მჯერა, რომ ცეცხლის შეწყვეტა მოხდება", - ამბობს ის. "ბევრი მეგობარი მყავდა, რომლებიც ახლა ჩვენთან აღარ არიან. მინდა მჯეროდეს, რომ ყველაფერი კარგად იქნება, მაგრამ რუსეთს ვერ ენდობი. არასდროს."

დიდ სამედიცინო ავტობუსს უკრაინის მოხალისეთა არმიის სამედიცინო ბატალიონი, "ჰოსპიტალიერები" მართავს. მათ ყოველდღიურად უამრავი დაჭრილი ჯარისკაცი გადაჰყავთ.

სოფია, 22 წლის მედიცინის სტუდენტი, უკვე 18 თვეა გუნდთან ერთად მუშაობს. ისიც სკეპტიკურად უყურებს ცეცხლის შეწყვეტის შანსებს: "არ მჯერა, მაგრამ ძალიან მინდა, რომ ეს მოხდეს", - ამბობს ის.

მისი თქმით, როდესაც პირველად გაიგო, რომ აშშ და უკრაინა ცეცხლის შეწყვეტისკენ მოუწოდებდნენ, რუსული დრონები მათ ბაზაზე დაფრინავდნენ და უკრაინული საჰაერო თავდაცვის სამიზნე გახდნენ. მისთვის მშვიდობა სხვა სამყაროდანაა.

სოფია ამბობს, რომ "ყოველ შემთხვევაში კარგია, რომ უკრაინა და ამერიკა კვლავ საუბრობენ". მაგრამ რაც შეეხება ცეცხლის შეწყვეტის იმედებს, ის წარსულს იხსენებს. "წარსულში რამდენი ზავიც გვქონია, არცერთი არ გამოდგა. როგორ იმუშავებს ეს?" - კითხულობს ის.

მისი თანამებრძოლი, დანიელი, "ჰოსპიტალიერებს" შვედეთიდან შეუერთდა. მისი თქმით, მან იცის, რას ნიშნავს, როდესაც პატარა ქვეყანას დიდი მეზობელი ესხმის თავს. მისი ბაბუა ფინეთისთვის იბრძოდა რუსეთის წინააღმდეგ მეორე მსოფლიო ომის დროს. ისტორიას მნიშვნელობა აქვს.

როდესაც დანიელი პირველად ჩავიდა უკრაინაში, ის დაჭრილ ჯარისკაცებს ეკითხებოდა, რას გააკეთებდნენ ომის შემდეგ. ახლა ამას აღარ აკეთებს. "არავის სურს ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა, რადგან არ უნდათ, რომ იმედები გაუცრუვდეთ. იმედის ქონას ვერ ბედავენ."

დანიელი არ გამორიცხავს ცეცხლის შეწყვეტას, მაგრამ დასძენს: "პუტინს ვერ ენდობი, რომ რაიმე გააკეთოს, რაც მისთვის მომგებიანი არ არის."

უკრაინას რუსეთთან მოლაპარაკებების მწარე გამოცდილება აქვს. საფრანგეთმა და გერმანიამ 2014 და 2015 წლებში შუამავლობით მიაღწიეს ცეცხლის შეწყვეტას, როდესაც რუსეთის მიერ მხარდაჭერილმა ძალებმა აღმოსავლეთ უკრაინისა და ყირიმის ნაწილები დაიკავეს. ამას შედეგი არ მოჰყოლია და ვერც რუსეთი შეაჩერა რვა წლის შემდეგ უკრაინაში სრულმასშტაბიანი შეჭრისგან.

შეიძლება მშვიდობაზე საუბრობენ, მაგრამ უკრაინის 68-ე იეგერის ბრიგადის ჯარისკაცები ომისთვის ემზადებიან. ჩვენ ვუყურებთ, როგორ ვარჯიშობენ დაჭრილი ჯარისკაცის ცეცხლის ქვეშ ევაკუაციას. უმეტესობას ეს უკვე რეალურად მოუწია.

შორიდან არტილერიის გუგუნი ისმის. ფრონტის ხაზამდე, სადაც ისინი მალე დაბრუნდებიან, სულ რაღაც 10 მილია. მათ ცოტა პოზიტიური რამ გაუგიათ.