ვარდისფერი ბარათი

ეპიზოდი იწყება ორი კითხვით: თუ ქალები თანაბრად ხელმძღვანელობდნენ 1979 წლის რევოლუციას, რატომ გაუუქმდათ მათ უფლებები პირველ რიგში? როგორ ემართება ეს მოსახლეობის გამხნევებულ ნაწილს? თავიდან ქალები იბრძვიან და სკანდირებენ "აზადი! აზადი!" [თარგმანი: "თავისუფლება! თავისუფლება!"] ქუჩებში, სანამ სასულიერო პირები არ დაიხევენ უკან. მაგრამ ლეგენდარული მწერლისა და აქტივისტის მეჰრანგიზ კარის მიერ მოთხრობილ ამბავში, ქალთა უფლებები ეტაპობრივად იკარგება, რაც იწვევს ქალებისთვის სტადიონებზე სიარულის აკრძალვას მთელი ქვეყნის მასშტაბით. სწორედ მაშინ იქცევა ირანის ეროვნული საფეხბურთო სტადიონი ბრძოლის ველად.